Op safari en naar Swaziland

Vervolg dinsdag 12 september
Om 14:00 vertrekken we in een bus naar een sub-gedeelte van het Krugerpark. Daar stappen we over in een open safari wagen, dat van achteren verhoogd is. En daar gaan we, op safari! Onze gids verteld honderd uit over de dieren en hun gedrag. Al snel zien we de eerste buffels, giraffen en zebra's. Maar daar zijn ook de olifanten! Ze staan met wel 50 stuks rond de waterpoel te klooien en wij staan er pal naast. Bovendien ligt een nijlpaard heerlijk tussen zijn olifant buddies te chillen. Met op zijn kop een vogel. De olifanten zijn wat nieuwsgierig en komen nu toch wel erg dichtbij. Onze gids besluit wat meer gepaste afstand te nemen. We rijden door en even later staan we oog in oog met een neushoorn! Wat een monster zeg. De kans dat je een neushoorn treft is niet zo groot. Onze gids vertelde dat ze met een andere groep al 3 dagen aan het zoeken waren. De neushoorn blijft op zijn stek en geeft niet het idee af om voor ons weg te lopen. Sterker nog, hij straalt eerder "kom maar op!" uit. Hij laat aan de achterkant bovendien alles ook even flink lopen, waarmee hij ons vast duidelijk wil maken dat het schijt aan ons heeft ;) We vervolgen onze weg en zien nog wat mooie vogels, karkassen en niet te vergeten het pachtige landschap. Helaas resulteeert de zoekactie naar leeuwen niet tot een succes. Om 18:00 stoppen we en gaan we terug naar onze lodge, waar we om 19:00 arriveren. Na het eten hebben we nog wat borrels gedaan met Jack en Minke uit Tilburg die we hier hebben ontmoet.

Woensdag 13 september
Kruger dag! We verlaten onze prachtige tree house in Pezulu. Aanvankelijk zouden we vandaag 350km rijden naar Pretoriuskop in het Krugerpark. De oorspronkelijke route bestaat grotendeels uit kilometers buiten het Krugerpark en slechts 9 in het Krugerpark. We besluiten van dat plan af te wijken en het park veel noordelijker (bij Orpen) in te rijden. Daarmee pakken we 194km in het Krugerpark!! Feit is wel dat je max 50km per uur mag rijden binnen het park, dus we zullen nogal wat langer onderweg zijn. De toegangspoorten van de (in totaal 12) kampen in het park gaan om 18:00 dicht. Voor die tijd moet je binnen zijn. Overigens is het Krugerpark in totaal wel 4x zo groot als Nederland. Een best park dus ;)
We rijden het park binnen en zijn helemaal in onze nopjes. De stemming wordt wel enigszins gedrukt doordat Anita sinds vanochtend erg misselijk is. We vermoeden dat dit komt door de bijwerkingen van de Malariatabletten. Erg vervelend! We besluiten het beste er van te maken: spot on! Al snel zien we overal zebra's, impala's en olifanten. En zo dichtbij, vlak voor je neus! Ook treffen we paar keer giraffen die zo over de weg voor je auto langslopen. Wat is dit een ervaring. Doordat je in het park altijd in je auto moet blijven zitten en je alleen binnen een kamp uit de auto mag, is het erg schoon en netjes in het park. Wel lastig als je heel nodig naar de wc moet. Overigens zagen we serieus een mobiele flitser in het park staan!! Ze nemen het heel serieus!
En jawel, apen! Bavianen om precies te zijn. Met kleintjes op hun rug marcheren ze over de weg. Ze kijken wel naar ons maar wijken niet van hun pad.
Even later zien we onze eerste leeuw! Wel redelijk op afstand, maar wat gaaf. Later die dag zien we nog een groepje leeuwen die net hun vers gevangen prooi collectief aan het opeten zijn.
Nu hebben we 4 van de big 5 gezien. Alleen de jachtluipaard nog. Deze is net als de neushoorn ook lastig te spotten en kan ook nog eens in bomen zitten. We moeten geduldig afwachten, wie weet. Wel hebben we vandaag een slapende groep Afrikaanse wilde honden gezien. Ook die zie je niet veel. Terwijl ze slapen flapperen en draaien ze met hun oren tegen de vliegen. Rond 17:00 bereiken we ons kamp in Pretoriuskop. Met Anita gaat het nu echt wel minder. Misselijk, hoofdpijn en vanavond ook overgegeven en koorts. Dit is niets aan! Vanavond een rustige avond en alle rust pakken. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter. We hebben besloten beiden per direct met de Mallariatabletten te stoppen. Wat een troep! De kans is / was al heel klein op dit momemt om Malaia op te lopen, dus we  hebben het besluit genomen. Hopelijk morgen resultaat.

Donderdag 14 september
We hebben eindelijk weer eens een goede nacht gedraaid. Heel erg fijn. Anita is nog wel erg misselijk en koortsig. We besluiten om onze reis naar Swaziland door te zetten, maar de situatie aandachtig in de gaten te houden. Mocht het niet beter worden, dan zullen we een arts in Swaziland moeten raadplegen. We verlaten ons kamp en trekken door het Krugerpark verder naar de Malelane gate in het zuiden van het park. Daar zullen we het park verlaten. Maar eerst nog 3 uurtjes Krugerpark! Weer spotten we een groep leeuwen die heerlijk onder een boom liggen te chillen. Verder zien we veel olifanten, zebra's, giraffen, impala's, een hele mooie arend en ditmaal zelfs een groepje neushoorns! Bij het verlaten van het park zien we vanaf de brug nog een paar grote krokodillen. Wat was het Krugerpark groot, indrukwekkend, maar vooral heel erg mooi! En eigenlijk gewoon onbeschrijfelijk. We zijn oprecht dankbaar dat we dit hebben mogen meemaken.
We vervolgen onze koers richting Swaziland. Swaziland heeft een eigen koninkrijk en valt buiten de wetten van Zuid-Afrika. Een hele poppenkast aan de grensovergang. Eerst een stempel halen aan de Zuid-Afrikaanse kant, dan rijden door een stukje niemandsland, om vervolgens lang in de rij te staan voor een stempel om Swaziland in te komen. Ook voor onze huurauto moeten we de nodige papieren en contanten regelen. Maar uiteindelijk good to go en mogen we verder. Direct na de grensovergang merk je al een verschil ten opzichte van Zuid-Afrika. Swaziland oogt groener en wat netter. Het blijkt dat het hier vaker regent dan in Afrika, dus dat verklaard een hoop. Overal waar we stoppen zijn de mensen heel erg vriendelijk.
Rond 14:30 arriveren we in onze Mantenga Lodge in Ezulwini. Echt een pracht plek! Anita heeft het nog steeds zwaar en heeft amper gegeten. Ze ervaart de misselijkheid met vlagen en heeft zo nu en dan opkomende koorts. We doen wat boodschappen en halen oa soep, bananen en een meloen. Ze moet toch wat meer gaan eten. We besluiten om het nog een dag aan te zien en morgen volgens planning iig terug naar Zuid-Afrika gaan. Mogelijk dat we daar dan een arts moeten opzoeken. We hebben vandaag wel even goed op internet kunnen nalezen dat haar klachten sterk overeenkomen met de bijwerkingen van onze Malariatabletten. Emiel voelt zich na het stoppen met de pillen direct al stukken beter. Het zou fijn zijn als Anita snel weer opknapt.