Swaziland, Sodwana, Hluhluwe en St Lucia

Vrijdag 15 september
Bedankt allemaal voor jullie leuke berichten en reacties. Leuk om te lezen. 
Helaas werd ook Emiel gisteravond getroffen door misselijkheid en koorts. Wat een enorme domper dit zeg. Daar lig je dan samen op bed ziek te wezen in Swaziland. Of voor ons: Swakkieland. Zo jammer want Swaziland is zo ontzettend groen en mooi en de bevolking zo kleurrijk en vriendelijk.Hele nacht beiden in de weer. Anita was vanochtend zo slap en beroerd dat een trap aflopen al teveel was. Toch maar even een arts opgezocht in een privé kliniek. De arts vermoed dat we een bacterie/infectie hebben opgelopen door voedsel. Anita kreeg pillen mee tegen de misselijkheid, sterkere paracetamol, diarree stoppers en ORS zakjes. Elke 24 uur een liter ORS drinken. Neus dicht, slokdarm open maar bah wat is dat vies! De rit ging vandaag naar Sodwana Bay. Een dorpje gelegen aan de Indische oceaan. Voor Emiel de mogelijkheid om te gaan duiken (was het plan). Nu met koorts en diarree niet echt een goed idee ;) De reis was lang en hobbelig. Feitelijk slechts 288km, maar vooral de laatste 60km bestond uit onverharde wegen. Daardoor hebben we gewoon een dikke 7 uur over 288 km gedaan. En als je dan beiden zo verrot bent, dan waardeer je die kleine dorpjes, slechte wegen en remmen voor elke vluchtheuvel een stuk minder! We waren dan ook erg blij om op bed neer te ploffen. De lodge is heel gaaf en onwijs netjes en schoon. De locatie is prachtig: aan het strand. Vanavond toch wat proberen te eten. Emiel klimt er weer wat bovenop en lijkt zijn eetlust wat terug te hebben. Voor Anita is dat helaas nog een gevecht. Heel toevallig kwamen we vandaag Jack en Minke tegen bij grensovergang van Swaziland. Met hun zaten we in Pezulu. Jack bleek hetzelfde als ons te hebben, dus dit lijkt aan te sluiten bij de vermoedens van de arts van de privé kliniek. Laten we hopen dat deze dagen in Sodwana gunstig zijn. De grensovergang bij Swaziland was overigens wederom een hele show! 4 stempels halen bij verschillende loketten. Toch valt ons op dat veel mensen vrolijk en vriendelijk zijn. Ik zeg: go with the flow!

Zaterdag 16 september
Zo de knijter, wat hebben wij heerlijk en goed geslapen! Dat komt ook echt mede door deze heerlijke plek. Het klimaat is hier weer totaal anders. Continue een lichte bries en lekkere temperaturen. Lekker zeeklimaat. De nachtrust heeft ons goed gedaan. Anita haar eetlust is nog steeds niet goed, maar ze eet wel wat gelukkig. Het gaat langzaam. Het plan in Sodwana was dat Emiel kon gaan duiken en Anita wat relaxen. Maar met koorts mag je absoluut niet duiken, dus we zijn beiden in de chillstand gegaan. Plan B was snorkelen, maar doordat het vandaag super hard waait, is dat ook geen optie helaas. In de dive-shop kreeg Emiel vandaag de tip dat hij ook kan duiken in Kaapstad. Die optie houden we zeker even open! Vandaag zijn we heerlijk naar het strand geweest, maar na een uur te zijn gescrubt in de zwemslip, besloten we nog een lokaal marktje (lees kraampies langs de weggie) te bezoeken. 
We hebben in Sodwana geen internet en amper telefoonontvangst. Vandaag  woeide er een heftige storm waardoor de stroom regelmatig uitviel. Na 23:00 viel de stroom zelfs tot de volgende ochtend helemaal weg. Dan maar op de tast in het duister ;)

Zondag 17 september
Vandaag verruilen we onze luxe stek voor Forest Bay, vlakbij de stad Hluhluwe. Na 15x gevraagd en geoeffend te hebben, weten we te vertellen dat je dit moet uitspreken als: "Sliew Sliewe". We zijn benieuwd hoe sliew die lui zijn ;). De reis was kort en dat vonden we voor de verandering ook wel eens prettig. Het klinkt wat verwend, maar de lodge kan niet tippen aan onze vorige. Bij lange na niet. Opzich niet erg natuurlijk. Het is wel super gehorig! We fluisteren zelfs, omdat we de moeder met haar dochter links van ons en de twee zeilfanaten rechts van ons, volledig kunnen verstaan!! Vanmiddag hebben we eindelijk weer eens de noodzakelijke boodschappen gedaan in de het stadje Hluhluwe en zijn we wezen touren waabij we oa nog wat giraffen hebben gespot. We raken er nog zeker niet aan gewend. Vanavond op tijd onder de veren, want morgen vroeg op voor een gamedrive in een reservaat van 96.000 hectare. Erg benieuwd wat we daar gaan spotten.

Maandag 18 september
Vanochtend ging de wekker om 05:45. Vreemd genoeg voelden we ons eigenlijk best fruitig. Even ontbijten en toen in de auto richting het iMfolozi Park (ongeveer 30 min rijden). Daar stapten we in een 4x4 wagen met gids om een 3 uur durende safari trail te doen. Dit park wordt het mooiste reservaat van Zuid-Afrika genoemd en wij snappen inmiddels wel waarom. In tegenstelling tot het Krugerpark, is het iMfolozi park erg groen met veel bomen, gebergtes en hoogvlaktes. Eigenlijk een totaal ander landschap. We begonnen de trail in vroege ochtenddauw. Op somige plekken wat mistig en wat regenachtig. Voor het eerst tijdens ons verblijf in Afrika is het wat koeler en regent het bovendien. Hier zijn ze er erg blij mee, want de periode van droogte en hitte duurt (al enkele jaren) veels te lang. Al snel klaart het op en zien we diverse dieren. Wederom 4 van de big five gespot (weer geen luipaard) en veel mooie vogels gezen. Na de trail gaat onze reis door naar St Lucia. Mede door een tip van de gids besluiten we de reis daar naartoe deels door het park af te leggen (van noord naar zuid). Vanaf de zuidelijke uitgang van het park is het nog slechts 1:30 rijden naar St Lucia. Hierdoor kunnen we langer genieten van dit prachtige reservaat.
In Lucia aangekomen zien we al direct de eerste nijlpaarden. We hebben erg uitgekeken naar St Lucia. Het is een redelijk modern dorp met veel eetgelegenheden en winkels. Best toeristisch dus. Maar op dit momemt in onze reis is dat zeer welkom. Daarnaast staat St Lucia dus bekend om de nijlpaarden. Overdag liggen zij heerlijk in het water, maar 's nachts trekken zij naar het vaste land en lopen ze het dorp in. Je kunt ze dan dus tegenkomen op straat. Oppassen dus!! Vanavond zijn we heerlijk uiteten geweest. We hebben beiden weer eens ouderwets heerlijk gegeten en Emiel een paar Afrikaanse Castel biertjes gedronken. Anita was blij dat we geen hippe hippo's op straat aan troffen. Vandaag ook weer eens internet, dus het thuisfront weer even bericht. Eigenlijk bevalt het internet-loos leven best wel. Morgen vroeg op voor een hippo en crocco boodtocht!!
 
Dinsdag 19 september
Vanochtend al vroeg op om na een snel ontbijt op de boot te stappen. St Lucia ligt aan een zoet- en zoutwater verbinding waar oa nijlpaarden in zwemmen. Wat was deze dik 2 uur durende boottocht gaaf. We zagen naast veel nijlpaarden ook krokodillen en hele mooie (roof)vogels. De stuurman wist ons gepassioneerd alles te vertellen over het gebied. En zijn missie was geslaagd, want wij kennen nu het verschil tussen een nijlpaard en krokodil ;)Op advies zijn we in de middag in het noorden van het dorp wezen lunchen op een plek waar je een heel mooi uitzicht hebt over het strand en het "tussengebied". Dit tussengebied lijkt erg op een miniatuurversie van ons waddengebied. Door een stroomstoring kon men niet zoveel serveren, maar het scheelt want we zijn nog steeds geen grote eters. Na de lunch zijn we op advies naar de Wetlands gegaan. Daar rijd je ongeveer 35km door een reservaat naar het eindpunt. Dat eindpunt heet Cape Vidal en ligt aan een prachtige blauwe zee met een heerlijk strand. Daar hebben we echt even heerlijk gechilled. Het is er op andere dagen vast toeristich, want we hebben apen tassen van strand bezoekers zien plunderen. Aan de andere kant ben je ook wel een enorme onkel als je zo je tas onbeheerd laat rondslingeren op het strand.
We proberen nu om morgen bij een schooltje langs te gaan. We hebben al mondeling akkoord, maar we weten niet wat dat waard is. Even kijken of we dat kunnen regelen vanavond. Morgen vertrekken we weer vanuit St Lucia en gaan we richting de Drakensbergen.