Drakensbergen en Durban

Woensdag 20 september
Vandaag is het alweer tijd om St. Lucia en haar heerlijke bruchetta's met parmaham en pizza's  te verlaten. Gisteravond zijn we van onze pinpas beroofd. Een lang verhaal en dat vertellen we thuis nog wel eens, maar het ging zo gewiekst en doordacht! Minimaal een 3 mans actie. We hadden nooit verwacht dit zelf te ervaren, scherp en nuchter als we zijn. Gelukkig hadden we het tijdig door en hebben ze onze pincode niet kunnen achterhalen. En door snel te handelen (mede dankzij hulp van het thuisfront) binnen 15 minuten de pas laten blokkeren. Gelukkig hebben we meerdere passen mee en hebben ze niets van onze rekening kunnen halen. Het was iig even een hectische afsluiter van de dinsdag.
We beginnen onze dag met het bezoeken van een weeshuis. Dit is een hulpproject waarover we thuis al gelezen hadden. We hadden pennen, potloden, stiften en kleurboeken meegenomen vanuit huis voor de kinderen. Het is een klein gebouw met een grote primitieve tuin waar de kinderen spleen met autobanden. Er waren zo'n 35 kinderen aanwezig van 0-5 jaar. 
De kinderen kijken ons eerst verlegen aan als we aan komen rijden, maar zodra we de auto uitstappen rennen ze allemaal naar ons toe waarbij we haast omvallen. Bijna vechtend met elkaar om onze handen beet te mogen houden, lopen we naar het gebouw. Wat zijn ze blij. Ze hebben hele verhalen, wij geen idee wat ze bedoelen. De meisjes om Anita heen en met hun handjes door haar haar. Vlechtjes maken, staartjes maken of alleen maar even dat zachte haar voelen. We hebben samen gespeeld, een groepsfoto gemaakt en heel veel ballonnen opgeblazen. Na een uitgebreid afscheid en gezwaai gaan we op weg naar Drakensbergen! Een reis van 440 km, maar gelukkig met redelijk veel snelwegen. Aangekomen bij ons guesthouse zijn we beiden weer verrast. We verblijven in een ronde hut met rieten dak midden in een veld met citroen en vijgenbomen om ons heen en uitzicht vanaf ons bed op de bergen. Ontzettend gaaf! Het lijkt wel een kinderboerij hier want de paarden en geiten staan gezellig op het terrein. Vanavond heerlijk gegeten en de wandelroute voor morgen uitgestippeld. Het moet hier namelijk prachtig zijn om te wandelen. We zijn benieuwd en laten ons verassen. 

Donderdag 21 september
Na het ontbijt zijn we in 20 minuten naar Monk Cowl gereden. Daar hebben we de auto geparkeerd om vervolgens een wandeling van 5 uur in de Drakensbergen te doen. Volgens onze hyper adhd gastheer (Richard) van de guesthouse zou dit in 2 tot 2.5 uur moeten lukken. Volgens het boekje echter in 4 tot 4.5 uur, maar het werden er 5. Het was een beste klim, berg op en berg af. Klauteren langs takken en over smalle bruggetjes. Maar wat was het geweldig! Wat een pracht landschap en natuur. We hebben beide nog nooit zo'n mooie wandeling gemaakt. Niet dat wij van die wandelaars zijn, maar je snapt het wel ;) 2 mooie watervallen (Spruit falls en Nadi falls) gespot. Bij die laatste kon je ook achter de waterval klimmen, zo gaaf! Beneden bij de waterval hebben we heerlijk een half uur gepicknickt met de voeten in het water. Het laatste stuk was zwaar. Rond 15:45 waren we terug bij de lodge; moe maar voldaan. Even douchen, opfrissen en tijd om te relaxen. 

Vrijdag 22 september
Vandaag hebben we de Drakensbergen verlaten. Deze komt echt in onze top3 plekken van Zuid-Afrika. We pakken de auto en rijden richting Umhlanga Rocks, een soort van aangegroeid dorp aan Durban. Zeg maar een soort van Goutum aan Leeuwarden ;). Omdat we morgenvroeg een binnenlandse vlucht nemen van Durban naar Port Elizabeth, is dit verblijf een soort van tussenstop voor de vlucht. Durban is een grote maar saaie stad. We hebben dan ook geen plannen om deze te gaan verkennen. Tijdens onze reis richting Durban merken we de toenemende drukte op de weg en het hectische leven. We moeten echt even weer omschakelen doordat we afgelopen weken in de rustige en afgelegen stukken gebivakkeerd hebben. Gelukkig zullen we, na onze aankomst in Port Elizabeth, snel de rust weer opzoeken. Het plaatsje Umhlanga Rocks valt ons mee en de b&b is geweldig. Anita is blij dat er even geen kleine beestjes meer zijn (neushoorns en leeuwen maalt ze verder niet om). Het is vandaag even onderdompelen in luxe en opperste hychiëne. We zijn het centrum in geweest en hebben heerlijk gelunched. Net zoals Durban, is het dorp gelegen aan de Indische oceaan. We zijn naar het strand gewandeld waar een vuurtoren uit 1953 staat. Het dorp, dat oorspronkelijk een deel van een suikerplantage was, is voor ons een contrast met wat wij eerder hebben gezien. Hier moet je vooral flaneren en laten zien dat je geld hebt. Menig dikke bak tuft hier dan ook langzaam langs de boulevaard zodat iedereen vooral hen goed ziet ;). Vanavond heerst er weer een stevige storm. Zo even eten en dan morgen vroeg op!